taassuf

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ta-as-suf

Etimologiyasi

arab. – afsuslanish, achinish, kuyinish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Koʻngilsiz, nomaqbul voqea, hodisa, ahvol va sh.k. dan tugʻilgan achinish; afsus. ◆ Taassuf qilmoq. Taassuf bildirmoq. ◆ Gʻoyat taassuf! — dedi Talʼat afandi, barmoqlarini qovushtirib qirsillatarkan. H.Gʻulom, „Mashʼal.“ ◆ Otabek uyaluv aralash kulumsirab, qutidorga qaradi: Taassufki, eslay olmayman! — dedi u. A.Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Rahmatli vallamat odam edilar, – taassuf bilan gapirardi kimdir. "Yoshlik".

Antonimlari

ТААССУФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

taassuf
сожаление; скорбь; ◆ taassuf bilan с прискорбием; ◆ taassuf bildirmoq сожалеть, выражать сожаление; ◆ taassufki... 1) жаль, что...; 2) к сожалению; к прискорбию; ◆ taassuf qilmoq сожалеть, скорбеть.