taassuf
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]ta-as-suf
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arab. – afsuslanish, achinish, kuyinish;
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]Koʻngilsiz, nomaqbul voqea, hodisa, ahvol va shu kabilardan tugʻilgan achinish; afsus. ◆ Taassuf qilmoq. Taassuf bildirmoq. ◆ Gʻoyat taassuf! — dedi Talʼat afandi, barmoqlarini qovushtirib qirsillatarkan. H.Gʻulom, „Mashʼal.“ ◆ Otabek uyaluv aralash kulumsirab, qutidorga qaradi: Taassufki, eslay olmayman! — dedi u. A.Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Rahmatli vallamat odam edilar, – taassuf bilan gapirardi kimdir. "Yoshlik".
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ТААССУФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.