tabassum

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ta-bas-sum

Etimologiyasi

\a. 'tabassum'— jilmayish; il-jayish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Yuz, koʻz va lablar bilan kulum-sirash holati, shunday holat ifodasi; jilmayish. ◆ Hayotning yuziga shirin tabassum yugurdi. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o. ◆ Otabek ham istehzoli tabassum orasida Homidga koʻz qirini tashladi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Uning lablaridagi tabassumni koʻrgan Zul-fiqor ashulani yana balandroq oldi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . Shoiraning koʻzlari tabas-sumdan yonib turar edi. Oʻ. Hoshimov, Nur borki, soya bor.

40—Oʻzbek tilining izoshli lugʻati

Tabassum qilmoq Kulumsiramoq; jil-maymoq. ◆ Yulduzxon Muhiddinga qarab, maʼno-li tabassum qildi. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ .

Sinonimlari

jilmayish, miyig‘ida kulish, kulish, xaxolash, qah-qah otish, tirjayish, ishshayish

Antonimlari

ТАБАССУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tabassum
улыбка; ◆ tabassum qilmoq, tabassum etmoq, tabassum aylamoq улыбаться; ◆ tabassum bilan с улыбкой, улыбаясь.