tabiatan
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ta-bi-a-tan
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Tabiatiga koʻra, tabiatiga, mijoziga mos oʻlaroq. ◆ U kishi tabiatan xushfeʼl odam boʻlsalar ham.. birdan tuta-qibketardshshr. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Botir yigirma uch yoshlarda boʻlib, tabiatan shoʻx, ichida gap saqlamaydigan yigit edi. I. Rahim, „Ixlos“ . ◆ Qiz bolaJyup tabiatan nozik, nafis, latofatlidirlar. "Saodat" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАБИАТАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.