tabiatli
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ta-bi-at-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Ayrim soʻzlar bilan biri-kib, shu soʻz anglatgan maʼnodagi tabiatga egalikni bildiradi (q. tabiat 5). ◆ Ogʻir ta-biatli odam. Yengil tabiatli ayol. yaya Oli-mov qirq besh yoshlardagi.. muloyim tabiatli.. kishi edi. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar“ . Yusufiy murakkab tabiatsh odam edi. Sh. Rashidov, Boʻrondan kuchli. ◆ Kiyinishidan nozik tabiatli, baland didli ekanligi koʻri-nib turardi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАБИАТЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
tabiatli
имеющий (какой-л.) характер, нрав, вкус; ◆ nozik tabiatli odam человек имеющий тонкий вкус; человек с тонким вкусом; капризный, привередливый человек; ◆ havoyi tabiatli odam ветреный (легкомысленный) человек; шалопай, повеса; ◆ qizgʻin tabiatli горячий, несдержанный, легко вспыхивающий (о человеке); ◆ ogʻir tabiatli тяжёлый, имеющий тяжёлый характер.