tafovut

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ta-fo-vut

Etimologiyasi

arab. – ojis; ayirma, farq; ixtilof;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Narsa, hodisa va sh.k. orasidagi nooʻxshashlik, farq, ayirma. ◆ Aqliy mehnat bilan jismoniy mehnat oʻrtasidagi tavofut. ◆ Lavozim va xizmatimizdagi tafovut: men – shtab boshligʻi, Narzi – oddiy askar, pulemyotchi. N. Safarov, „Olovli izlar.“ ◆ Nafisa uning andazasiga sal ham toʻgʻri kelmas edi: tafovut fil bilan qumursqacha! Shuhrat, „Jannat qidirganlar.“

Antonimlari

ТАФОВУТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tafovut
разница, различие, отличие; ◆ ularning orasida katta tafovut bor между ними большая разница; ◆ tafovut qilinmoq разграничивать, отличать, различать.