tamtam
[tahrirlash]
tamtam I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tam-tam
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qaddi-qomati kelishgan va zebo. ◆ U niyatiga yetdi. Qishloqning tamtam qiziga uylanyapti. S. Ahmad, „Ufq“ . ◆ ..oy qizlar, tamtam kelinchaklar Vatan mudo-faasiga joʻnashdi.. G. Nurullayeva, „Yurak yonmogʻi kerak“ .
2 koʻchma salb. Oʻziga, kiyim-boshiga zeb bergan; bashang, olifta. ◆ Nomi Moʻtti boʻl-sa ham, koʻp yigitlarni laqillatganidan "loʻtti" deb nom olgan bu qiz shahardagi eng tamtamlarning biri ekan. S. Ahmad, „Moʻt-ti“ . ◆ Juda olifta, tamtam yigit ekan, shimimning taxi buzilmasin debmi, ayvonga ham chiqmay.. kursida oʻtirib, fotiha oʻqib-di. H. Nazir, „Koʻkterak chiroqlari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
tamtam II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tam-tam
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\fr. tam-tam < hind. — to-vushga taqlid soʻz
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Katta mis barkash shak-lidagi, tayoqcha bilan urib chalinadigan musiqa asbobi; gongning bir turi. ◆ Choʻchima, raqqosa! Tamtam sasidan. H. Sharipov .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАМТАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.