tashabbus

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ta-shab-bus

Etimologiyasi

arab. – tirishqoqlik; barqarorlik, qatʼiylik; gʻayrat, tashabbus;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Biror ishga boshlovchi, daʼvat etuvchi saʼy-harakat, gʻayrat. ◆ Ilgʻorlar tashabbusi bilan boshlangan musobaqa. Tashabbus koʻrsatib ishlamoq. ◆ Odamlarda gʻayrat va tashabbus yashnab ketdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“ ◆ Mayin junli zotli qoʻylar urchitish ishi oʻz tashabbusimiz bilan qilindi. S. Anorboyev, „Oqsoy.“

2. Uddaburonlik bilan mustaqil ish olib borish xislati, biror ishda boshchilik, yetakchilik roli. ◆ Tashabbusni qoʻlga olmoq. Tashabbusni qoʻldan berib qoʻymoq. ◆ [Elmurod] Bu muvaffaqiyatni toʻla va butunlay qoʻlga kiritish uchun, bu ishda koʻproq tashabbus koʻrsatayotgan Gulsumga doimiy taʼsir qilib turish lozimligini hech bir unutmadi. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“ ◆ Koʻnglining bir chetida "Tashabbusni qoʻldan bermaslik kerak!.." degan eʼtiqodi chinqiradi. P. Qodirov, „Uch ildiz.“

Antonimlari

ТАШАББУС. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.