tiqin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ti-qin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Idishlarning ogʻziga tiqib qoʻyiladigan qopqoq. ◆ Poʻkak tiqin. Shisha tiqin. Butilkaning tiqini. m ◆ Shukurjon butun vujudi jimirlab ketganini his etib, flyaganing tiqinini tortdi, u boʻsh edi. O.

Yoqubov, Ota izidan. ◆ Ashurtoy aka nos-qovoqning shokilador charm tiqinini yopa turib, salmoqlanib gapirdi. R. Fayziy, „Haz-rati inson“ .

2 ayn. tiqilinch. ◆ Yoʻl juda tiqin va serqatnov.. n ◆ Bolnitsaga [kasalxonaga] borsangiz, oʻzim eltib qoʻyaman, yuravering. Tramvayda hozir odam tiqin boʻladi. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ . ◆ Men tiqinda havo yetmaganday boʻgʻila boshlayman, derazaga intilaman. A. Muxtor, „Davr mening taq-dirimda“ .

3 Ichiga, qobigʻiga tiqilib turgan, shunday joylashgan. ◆ Yoʻldosh tiqin ryukzagini orqaladi, Oynisa tugun koʻtarib oldi, bobo bilan buvi oldinga tushishdi. H. Gʻulom, „Toshkentliklar“ . \ar koʻchatda oʻn-oʻn ikki va undan ziyod gʻoz ◆ tuxumiday, ana ochilay, mana ochilay deb turgan tiqin paxta. Gʻ. Gʻulom . ◆ Sinflarda boʻsh parta yoʻq, Magʻzi tiqin anorday. Gʻ. Gʻulom .

Antonimlari

ТИҚИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tiqin
1 затычка, пробка; ◆ bochkaning tiqini затычка от бочки;
2 толкотня, давка, теснота; ◆ tiqin olomon густая толпа; ◆ koʻchalarda odam tiqin на улицах людей полным-полно; на улицах полно народу; ◆ tiqinga tobi yoʻq он не любит давки.