tirjaymoq
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]tir-jay-moq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- Ovoz chiqarmay, koʻz, lab-lunj harakati bilan kulgi ifoda-lamoq, miyigʻida kulmoq. Fazliddin tir-jayib, egri-bugri tishlarining oqini koʻr-satdi. Oybek, Tanlangan asarlar. Tirja-yib turib, jonini oldi, yoʻq, chayonga ayla-nib, koʻksiga zaharli nayzasini sanchdi. S. Anorboyev, Oqsoy. ◆ Yigitali boʻlajak qay-nona yuzidagi tabassumni koʻrib, oʻzi ham zoʻrma-zoʻraki tirjaydi. D. Nuriy, „Osmon ustuni“ . ◆ Men tirjayib turgan ekanman-mi, bilmadim, toʻsatdan roʻparamda toʻxtab: -Xoʻsh, nimaga kulasan, soldat ? — deb soʻradi. O. Yoqubov, „Izlayman“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ТИРЖАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
tirjaymoq
1 скалить зубы; расплываться в улыбке; Tantiboyvachcha... ahmoqcha tirjaydi qoldi (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Тантибайвачча... по-дурацки расплылся в улыбке;
2 ёжиться, морщиться; корчиться, скорчиваться.