toʻgʻin
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
toʻ-gʻin
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
oʻildirakning tashqi gardishi. ◆ Arava toʻgʻini. Toʻgʻinga temir qoqmoq. n [Akbaralining
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Dadasi hoʻl qayragʻochni qoʻr aralash kulga koʻmib, toʻgʻin egar, kegay yoʻnar edi. A. Muxtor, „Chinor“ . ◆ Hovli sahnida toʻgʻin egadigan kunda qaqqayib turibdi. H. Nuʼmon va A . Shorahmedov, Ota. ◆ Arava toʻgʻini doʻqillab, goh eski chuqur izidan, goh yoʻlni yangilab, otni ham, aravadagilarni ham qiy-nab bormoqda edi. S. Abdulla, „Mavlono Mu-qimiy“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТЎҒИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.