toʻgʻnogʻich
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
toʻgʻ-no-gʻich
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Toʻgʻnash, qadash, mahkamlash uchun ishlatiladigan moslama (maye., bir uchi toʻmtoq igna, oʻtkir uchi uyachasiga tushib mahkamlanadigan asbob, sochga qadaladigan tutqich). ◆ Doʻppini toʻgʻnogʻich bilan tizzaga toʻgʻnab tikmoq. Lentani sochga toʻgʻnogʻich bilan toʻgʻnab qoʻymoq. Sochni toʻgʻnogʻich bilan mahkamlamoq. n ◆ Men kiyinar ekanman, sho-shar, qoʻllarim qaltirardi. Shu payt tugmacha uzilib ketdi, uni qadab olishga vaqt ziq, toʻgʻnogʻich qaday desam, u yerga tushib ketdi. H. Nosirova, „Men oʻzbek qiziman“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТЎҒНОҒИЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.