toʻngʻillamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

toʻn-gʻil-la-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oʻz-oʻzicha gʻoʻngʻillab, tushunib boʻpmaydigan qilib, gʻudurlab ga-pirmoq; poʻngʻillamoq. U allanimalar deb toʻngʻil/iadu. sht Bir soniyalik sukutdan soʻng oʻrniga choʻzilib, toʻngʻshiadi. S. Karomatov, Soʻnggi barxan. ◆ Tolib aka yana nima balolar deb toʻngʻilladi. Ammo endi Ahmad bez boʻlib oʻtirardi. F. Musajonov, „Himmat“ .

2 Norozilik ohangi bilan, qoʻrs ga-pirmoq. ◆ -Kul, ha, kul! Senga shunaqa kulgi boʻlsa.'— toʻngʻilladi Suvonjon. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . [ ◆ Salimjon] Bora-bora uyga poʻngʻil-lab kirib, toʻngʻillab chiqib ketadigan boʻlib qoldi. A. Muhiddin, „Davlat qoralovchisi“ .

Antonimlari

ТЎНҒИЛЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

toʻngʻillamoq
ворчать, бурчать; бормотать.