toʻqay
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
toʻ-qay
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qamish, changal va sh.k. oʻsim-liklar oʻsib yotgan, odatda, zaxkash yer. Toʻ-qayga oʻt ketsa, hoʻlu quruq baravar yonadi. Maqol. nsh ◆ Mavlon aka anavi kuni Sulton-boy bilan toʻqayga borib, "qoʻqon arava"si-ga qamish bosib keldi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ Sidiqjon bolani bagʻriga bosganicha, bir-biriga kirishib ketgan butalar, shoxlar orasidan oyogʻi va yelkasi bilan yoʻl ochib, toʻqayning ichkarisiga boshladi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
2 koʻchma s. t. Shunday holat olgan joyga nisbatan qoʻllanadi. ◆ Hovlimiz toʻqay boʻlib ketibdi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТЎҚАЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.