toifa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

to-i-fa

Etimologiyasi

a "uiLL — sinf, guruh; qator; muayyan miqsor

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Aholi tabaqasi, guruhi. ◆ Savdogarlar toifasi. Badaviylar toifasi. nsh ◆ Bilarmiding, ey talonchi toifa, Meh-nat ahli qayramoqda qilichin! M. Shayxzoda . ◆ U toʻyboshilarga oldindan uqtirib qoʻygan edi: "Tartib buzilmasin, har toifani oʻz vaqtida, oʻz yeriga oʻtqazish, oʻziga yarasha kutish kerak". Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 Xil, tur. Rahim domla kabilar chum-chuqdan qoʻrqib, tariq ekmaydiganlar toi-fasidan. H. Gʻulom, Mashʼal. ◆ Shunday toifa odamlar boʻladiki, ular mehnat bilan boʻlib, oʻzini oʻylamaydi. Oʻ. Umarbekov, „Odam boʻlish qiyin“ .

Antonimlari

ТОИФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

toifa
1 племя, род;◆ Bilarmiding, ey talonchi toifa, mehnat ahli qayramoqda qilichin! (Шайхзода) Знало ли ты, о племя грабителей, что трудовой народ точит свой меч!;
2 сословие, группа;
3 разг. уст. пол; ◆ xotin toifasi женский пол.