ulama
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-la-ma
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Biriktirib, ulab qoʻyiladigan, ulangan. ◆ Ulama soch. Ulama kiprik. Ulama oyoq. n ◆ Uning pidjagi bshshn galstugi stul suyanchigʻiga osib qoʻyilgan; koʻylagining ulama yoqasi yagʻriniga qiyshayib tushgan, oldida yozib-chizib tashlangan qogʻoz taxlanib yotib-di. P. Qodirov, „Uch ildiz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
УЛАМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.