unashtirmoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-nash-tir-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
ayn. unashmoq 2. ◆ Onasini qoʻlga olib, qizning oʻzini aldab-suldab, yuqori qishloqbagi bir badavlat odamning oʻgʻliga unashtirdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
УНАШТИРМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
unashtirmoq
понуд. от unashmoq сватать, сговаривать; ◆ qizni unashtirmoq сговорить (сосватать) девушку (за кого-л.); Qizni beshikda unashtirib qoʻygan ekanlar (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Оказывается, девушку сосватали ещё с колыбели.