uquv

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

u-quv

Etimologiyasi

1 Kishining biror narsani tu-shunib, bilib olish xususiyati; did, fahm, farosat. ◆ Har ishga uquv kerak. sht Mahmuda uquvi zoʻrligi, savodliligi va uddaburoligi tufayli har qanday yangilikni tez oʻzlash-tirib oladi. Gazetadan . ◆ Havasi kelardi-yu, shunga mahorati, kuchi, uquvi yetadimi-yoʻq-mi, oʻylab koʻrmas edi. Shuhrat, „Shinelli yil-lar“ . Ermatjon bilan Inomjon remontga kirishgan boʻlsa ham, baʼzi joylariga uquv-lari yetmay, murvatni burab olishga olib, joyiga qoʻyolmay, uning \Qoʻqonboyning

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

yura-giga gʻulgʻula sola boshladi. Mirmuhsin, Kizil durralar.

2 Oʻqish-oʻrganish kuchi, imkoniyati; is-teʼdod, qobiliyat. ◆ Sher yaxshi narsaku-ya, lekin uni yozishga uquvimiz yoʻq. Oydin, „Suh-bati jonon“ .

Antonimlari

УҚУВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

uquv
1 понимание; сообразительность; ◆ uquvi yoʻq odam разиня, простофиля; растяпа, бестолковый человек;
2 способность; талант; ◆ hunarga uquvi yoʻq он не способен к ремеслу.