uyqusiramoq
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]uy-qu-si-ra-moq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]1 Uxlashni juda is-tab qolmoq, uyqusi yoki uxlagisi kelmoq; mudramoq. Uyqusirab oʻtirmoq. Soqchi uyqu-siragan koʻzlarini ishqaladi. sht Bu oʻylarni tugatgandan keyin, uning [Hasanalining
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]◆ koʻzlari uyqusirab, yumila boshlab, qarshisi-ga Otabek kelib toʻxtaydi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
2 Uyquda yoki uyqu aralash biror gap-soʻz, xatti-harakat qilmoq. Poraxoʻr uyqusi-rasa, xotinidan pul soʻrar ekan. Gazetadan. ◆ Zebi uyqusirab kelib, yana fonarni yoqdi. Choʻlpon, „Kecha va kunduz“ . ◆ Tun yarimdan ogʻdi.. eshik qiya ochiq qolgan shekilli, qoʻshni xona-dan Umidjonning uyqusirab aytgan gapla-ri quloqqa chalindi. R. Fayziy, „Goʻzal“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]УЙҚУСИРАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.