vajohat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

va-jo-hat

Etimologiyasi

|a. ^U. j — dongdorlik, mu-nosiblik; ahamiyat, muhimlik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Odamning koʻzga tashlanuvchi gavda bichimi, qiyofasi, savlati.◆  Bu "ulfati chor" ichida katta sal-lali, oppoq soqolli, lekin vajohati yigit -day bir keksa kishi diqqatni oʻziga jalb etadi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .◆  Shukur-jonni yana uning butun vajohatidan yogʻilib turgan kuch-quvvat.. yuzining qizilligi hay-ron qoldirdi. O. Yoqubov, „Ota izidan“ .

2 Ruhiy holat, kayfiyatning koʻzga tashlanuvchi ifodasi, koʻrinishi; avzo.◆  Munira yalt etib eriga qaradi, vajohatini koʻrib, oʻrnidan turdi. F. Musajonov, „Himmat“ .

Otaxoʻja aka Eson boboning ertalabki vajohatidan tashvishli gap borligini sezgandi. S. Yunusov, Kutilmagan xazina.◆  Mahkam qoʻl-larini musht qilib, qoʻrqinchli vajohat bilan Zokirga otildi, ammo bir necha kishi bir-dan oraga tushdi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ .

Antonimlari

ВАЖОҲАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ruscha _ru

vajohat
разг. вид, внешность, наружность; ◆ vajohat sovuq (или xunuk) odam человек неприятной наружности; ◆ uningvajohati buzuq 1) он не в духе; 2) он задумал недоброе.