voha
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]vo-ha
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Arabchadan — sahro oʻrtasidagi suvli, koʻkalamzor joy; Arabchadagi bu so‘z ersa, o‘z navbatida, Qibtiycha ⲟⲩⲁϩⲉ so‘zidan olingan erur.
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]Choʻl va chalachoʻllarda obod qilingan yer. ◆ Zarafshon vohasi. ◆ Xorazm vohasi. ◆ Bir tomchi suvga zor boʻlib yotgan dasht oʻzlashtirilib, maʼmurchilik vohasiga aylantirilib, Oqar qishlogʻi aholisi qarab turarmidi. "Oʻzbekiston qoʻriqlari" ◆ Vohaning uzunligi nari borsa uch-toʻrt farsang, kengligi koʻp boʻlsa bir farsang kelar. Odil Yoqubov, „Koʻhna dunyo“ ◆ Tuprogʻi serunum, iqlimi mo‘tadil, ammo suvi kamchil Qashqa vohasini bogʻ-rogʻlarga aylantirish qadimiy orzu edi. "Oʻzbekiston qoʻriqlari"
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ВОҲА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Qibtiycha: ⲟⲩⲁϩⲉ