xonavayron
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
xo-na-vay-ron
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
XONAVAYRON Bu sifat tojikcha xona oti bilan (q.) 'emirilgan', 'buzilgan' maʼnosini anglatadigan vayron sifatidan (ТжРС, 89) tuzilgan boʻlib, 'uy-joyi yemirilgan’, 'barcha narsasidan ajralgan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 331).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
xona + vayron
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Uy-joyi yoki oilasi buzilgan, vayron boʻlgan;
bor-budidan ayrilgan, qashshoq. ◆ Axir ka-fangado, xonavayron, bir burda non ilinji-da qamish-qoʻgʻazorlar ichida zor qaqshagan bu bechoralarning tortib kelayotgan alam-kulfatlari ozmidi! K. Yashin, „Hamza“ .
- Xonavayron boʻlmoq 1) buzilmoq, vayron boʻlmoq; xaroblashmoq. ◆ Urush tufayli xonavayron boʻlgan mamlakat; 2) uy-joydan, „mol-mulkdan ajralmoq, hamma narsadan judo boʻlmoq, qashshokdashmoq“ . ◆ [Qosimbek:] Amir-zodam, hammamiz ham xonavayron boʻldik. Mening molu mulkimni talatibdilar. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ХОНАВАЙРОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.