xufiya
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
xu-fi-ya
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. yoch — yashirinlik, maxfiy-
lik; sirini boshqalarga aytmaslik] 1 Bosh-qalarga bildirilmaydigan, sir tutiladi-gan; yashirin, maxfiy. ◆ Ibrohim sulton Krra-ilon qulogʻiga shivirlab, xufiya topshirshni maʼlum qildi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . -Amaki, tashqarida gaplashsak boʻlmaydimi? — ◆ dedi qiz.. -Yoʻq, — dedi Joʻra qorovul, — xufiya gap bor. Yu. Shomansur, „Qora marvarid“ .
2 Bildirmasdan buzuqilik qiluvchi; yashirin ravishda fohishalik qiluvchi. [Mayetu pa :\ Mening qoʻlimdan besh yuzga yetib xu-fiyasi, satangi, akabachchalari chiqdi. Xamza, Paranji sirlari.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ХУФИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.