xufiya
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]xu-fi-ya
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash][a. yoch — yashirinlik, maxfiy-
lik; sirini boshqalarga aytmaslik] 1 Bosh-qalarga bildirilmaydigan, sir tutiladi-gan; yashirin, maxfiy. ◆ Ibrohim sulton Krra-ilon qulogʻiga shivirlab, xufiya topshirshni maʼlum qildi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . -Amaki, tashqarida gaplashsak boʻlmaydimi? — ◆ dedi qiz.. -Yoʻq, — dedi Joʻra qorovul, — xufiya gap bor. Yu. Shomansur, „Qora marvarid“ .
2 Bildirmasdan buzuqilik qiluvchi; yashirin ravishda fohishalik qiluvchi. [Mayetu pa :\ Mening qoʻlimdan besh yuzga yetib xu-fiyasi, satangi, akabachchalari chiqdi. Xamza, Paranji sirlari.
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ХУФИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.