yakun
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ya-kun
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. yakun soʻng, oxir; natija
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1
- Biron narsaning oxiri, tugash, oxiriga yetish qismi. ◆ Musobaqa yakunida gʻoliblarni sharaflash marosimi boʻldi. Gazetadan .
2 Xulosa, natija. ◆ Oʻquv yilining yakunla-ri. Munozaralarning yakuni. Ishning yakuni. n ◆ Har bir tup gʻoʻzani oʻstirding silab, Yetmok niyatida porlok yakunga. E. Rahim . Sening sevging ham, mening oilam ham, bu-tun xalqimiz baxti ham shu urushning yaku-niga bogʻliq Gʻulom, Toshkentliklar.
- Yakun topmoq Natijalanmoq, natijaga yetmoq; oxiriga yetmoq; yoʻq boʻlmoq. ◆ Mazmunki, olam-olam zoʻr boylik topdi yakun. Gʻayratiy . Yakun yasamoq Xulosa chiqarmoq, yakunlamoq. ◆ Ummatali uykudan nogoh uygʻotilgan kishidek gangib turar ekan, mayor aniqroq qilib yakun yasadi: -Tergovingiz tugadi. Bugundan boshlab ozodsiz! Shuhrat, „Jannat qidirganlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЯКУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.