yer-koʻk

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yer—koʻk

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Butun atrof, hamma yoq; koinot. Yer-koʻkka shafqatsiz alanga sochayotgan quyosh qandaydir rangsiz boʻtq havodan soyabon yasab, koinotni toʻsibqoʻyganday. N. Safarov, Uzoq-ni koʻzlagan qiz. ◆ Shamol turdi, qum koʻcha boshladi, yer-koʻkni qum bosdi. K. Yashin, „Hamza“ .

Yer-koʻkka ishonmaydi Ortiq darajada ardoqlaydi. ◆ Qizini yer-koʻkka ishonmagan.. onasi.. katta shavkat va shov-shuv bilan uza-tishni orzu qilar edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

ЕР-КЎК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.