yogʻin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yo-gʻin

Etimologiyasi

YOGʻIN 'bulutdan yomgʻir, qor, doʻl tarzida tusha-

oGG" ^Ia^^IK’- ^Soʻri ostidagi supaning chetlari n n b i l a n nurab, ustidan bir necha joyi uzun-uzun yorilgan edi (Abdulla Qodiriy). Bu ot eski uzbek tilida 'tomchi yoki zarra holatida havodan uzluk-sie tushib tur-’ maʼnosini anglatgan yagʻ- feʼlidan |ï!n qushimchasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, IV, 57); oʻzbek tilida a unlisi â unlisiga almashgan, ï 'unlisining qatgi^nk belgasi yoʻqolgan: yagʻ- + ïn = yagʻïn > yâgʻin.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qor, yomgʻir, doʻl tarzida bulut-dan tushadigan atmosfera namligi. ◆ Kuzning sovugʻi keldi-yu, yogʻini kelmadi. \. Gʻulom, „Toshkentliklar“ . ◆ Yogʻin yogʻsa, halqob yerlarloy-lanadi, Bu ishda qoʻrqoqning qoʻli boylanadi. "Oysuluv" .

Antonimlari

ЁҒИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

yogʻin
атмосферные осадки.