yolgʻonchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yol-gʻon-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Yolgʻon gapiradigan odam; aldamchi; kazzob. ◆ Yolgʻonchiga qoʻshilma, rost soʻzingni yashirma. Maqol . m ◆ -Yolgʻonchi ekan-siz, oʻtinchi bola, — deb qiz paqirini yerga qoʻydi. S. Siyoyev, «Yorugʻlik» . ◆ -Asadning oldida yolgʻonchi boʻlmay deyapman-da, — chaynaldi Ahmad. F. Musajonov, «Himmat» . ◆ Qizil gulni bogʻla-dim argʻamchiga, Qaydin ham koʻngil berdim yolgʻonchiga. "Oq olma, «qizil olma"» .

Yolgʻonchi dunyo ayn. yolgʻondaka dunyo q. yol-gʻondaka. ◆ Yolgʻonchi dunyoda rizqim uzildi, Diy-da giryon boʻlib, bagʻrim ezildi. "Alpomish" .

Antonimlari

ЁЛҒОНЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

yolgʻonchi
лгун, лжец, врун, враль; ◆ u yolgʻonchi emas он не лгун; ◆ yolgʻonchining rost soʻzi ham yolgʻon посл. правдивое слово лжеца - всё равно ложь (т. е. лживому человеку не верят и тогда, когда он говорит правду).