yugan
[tahrirlash]
yugan I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
yu-gan
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
YUGAN ’ish hayvonini boshqarish uchun boshiga solinadigan, suvliq, tizgin, qayish tasmalardan iborat abzal’. Uning hoʻli yu g a n d a, koʻzlari yerda, otaga harayelmas edi (Hamid Gʻulom). Bu ot qadimgi turkiy tildagi ’birlashtir-’, ’yigʻ-’ maʼnosini anglatgan yük-*ye^Aai (AS, 285) —(ü)n qoʻshimchasi bilan yasalgan ( 1YA, IV, 577), qoʻshimcha qoʻshilganidan keyin ikki
unli oraligʻidagi k undoshi g undoshiga (Devon, III, 377), oʻzbek tilida ikkinchi boʻgʻindagi ü unlisi ä unlisiga almashgan, birinchi boʻgʻindagi ü unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: yük- + ün = yükün > yügoʻn > yügän > yugän.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Ot, eshak kabi uy hayvonlari-ni boshqarish uchun ular boshiga soli-nadigan, suvliq, tizgin va qayish tas-malardan yasalgan abzal. ◆ Oyqiz boʻlsa.. bir qoʻli bilan yuganni ushlab, otni boshqarar-di. Sh. Rashidov, Boʻrondan kuchli. ◆ Otlarni ogʻilga bogʻladilar, yuganlarining suvliq-larini chiqarib, oldilariga koʻk beda sol-dilar. M. Ismoiliy, Fargʻonat. o.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
yugan II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
yu-gan
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Guli sariq, baland oʻsadigan koʻp yillik oʻt.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЮГАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.