zabon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

za-bon

Etimologiyasi

\f. ^|Lij — til

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

q. til 1. ◆ Sa-mandarovning qoni qaynab ketdi: -Munday gapirsangiz-chi, zabon bormi!? A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Xudoning shukrini qaysi zabon birlan ado aylay, Karam daryosi joʻshurdi, duraxshon gavharim keldi. S. Xon-dayliqiy . ◆ Safoxon toʻra davom etib, unga qaradi: -Xoʻsh, oʻris zabonini oʻrgansak, bizga yomonmi?K. Yashin, „Hamza“ .

Zaboni qisqa ayn. tili qisqa q. til. Otash zabon, otashzabon Gapga chechan, soʻza-mol; qizgʻin nutq soʻzlovchi, notiq. ◆ Otashzabon shoir. yash Xotinlarning baʼzilari qiziqqanlaridan chachvonlarini qiya ochib, Yoʻlchiga yashirincha moʻralashdi. Kimdir birov "otash zabon yigit ekan", deb qoʻydi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . Shirin zabon, shi-rinzabon Shirin soʻz. ◆ Daryoyi soʻzi ravon Mu-qimiy, Xalq ichra shirin zabon Muqimiy. S. Abdulla, „Mavlono Muqimiy“ .

Antonimlari

ЗАБОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zabon
язык; речь; ◆ shirin zabon сладкоречивый; ◆ otash zabon пламенный (об ораторе).