zarurat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
za-ru-rat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. - keraklik, ehti-
yoj] 1 Biror ish yoki narsaga boʻlgan ehti-yoj; muhtojlik. ◆ Zarurat tugʻildi. Zarurati yoʻq. yash ◆ Avaz Matpano turadigan hujraga ahyonda bir kelardi. Tez-tez uni xabarlaga-ni zarurat ham, fursat ham yoʻq. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ Bu vafosiz dunyoda istak va zarurat-dan tashqari koʻngil degan narsa ham bor ekan. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.
2 Tabiiy ehtiyoj, hojat. ◆ Bektemirov Nizomiddinovni zarurat uchun tashqari chiq-qan gumon qilib, kelguncha chiroqni yoqib qoʻy-moqchi boʻldi. S. Ahmad, „Hukm“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗАРУРАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
zarurat (koʻplik zaruratlar)
- Turkcha: zaruret
Ruscha ru
zarurat
книжн. необходимость, надобность; потребность; ◆ bunga zarurat yoʻq в этом нет необходимости.