zerikarli
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ze-ri-kar-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Kishini zeriktiradigan, toqatini toq qiladigan; qizigʻi yoʻq. ◆ Zeri-karli kitob. Zerikarli suhbat. n ◆ [Umma-ta,sh\ Radio eshitib, hordigʻini chiqarmoqchi edi, zerikarli mavzuda suhbat ketayotgan ekan. Shuhrat, „Jannat qidirganlar“ . ◆ Birinchi kun juda zerikarli oʻtdi. M. Hazratqulov, „Jurʼat“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗЕРИКАРЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
zerikarli
скучно; // скучный, надоедливый; ◆ mashgʻulot zerikarli oʻtdi занятия прошли скучно.