zoʻrgʻa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zoʻr-gʻa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
ZOʻRGʻA Bu ravish 'kuch' maʼnosini anglatadigan tojikcha zoʻr otiga (k.) oʻzbekcha -(i)h koʻshimchasini (Andoza:OʻTLTQ, 222) qoʻshib hosil qilingan zoʻriq-feʼliga -a ravishdosh qoʻshimchasini (Andoza:OʻTLTQ, 205) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, oldin i, a tovushlari oraligʻidagi q tovushi g tovushiga almashgan, keyin i tovushi aytilmay koʻygan; 'bir amallab', 'arang' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 312).
<a name="bookmark9"></a>I
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
- Zoʻr-bazoʻr, bir amallab, arang. Bolalarning orasidan zoʻrgʻa qochib chiqdim [dedi Said
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
. E. Raimov, Ajab qishloq. ◆ Zam-billarda yotgan yaradorlar zoʻrgʻa nafas olish-yapti. Nazarmat, „Joʻrlar baland sayraydi“ . ◆ Meli polvonning lablari zoʻrgʻa pichirladi: "Suv.. suv". P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗЎРҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.