zolim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zo-lim

Etimologiyasi

arab. – zulmkor, mustabid;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Zulm qiluvchi, zulmkor, jabr qiluvchi. ◆ Ilonning zahri yomon. Zolimning qahri yomon. Maqol. ◆ Faqat xotinlargina zolim podshoni qargʻab chinqirishar, yiglashar edi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Akram hoji savolida davom etdi: Hokimingiz juda zolim emish, bu toʻgʻri soʻzmi? A. Qodiriy, „Utgan kunlar.“ ◆ Mamlakat parokanda, zolim tojdorlar qon ustiga qon toʻkurlar. – [dedi Mavlono Fazliddin]. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar.“

2. Rahm-shafqatni bilmaydigan, berahm. ◆ Zolim er. ◆ Borib ayting oʻshal zolim yigitga, Uning ishqi bu bagʻrimga tutashdi. H. Gʻulom, „Mashʼal.“

3. Berahmlikni, shafqatsizlikni ifodalovchi. ◆ Gulsumbibi indamadi, yolgʻiz zolim koʻzlari bilan oʻqraydi-da, ayvonning bir chekkasida, kasal kabi, choʻzilib yotdi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

4. Jabr-zulm bilan toʻlib-toshgan, qahrli. ◆ U [Yoʻlchi] oʻz singlisini Gulnordan ayirib, uni zolim tanholik quchogʻiga otishni istamaganidan, yana bir necha vaqt Unsinni bu yerda qoldirishga moyil edi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

Antonimlari

ЗОЛИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zolim
угнетатель, притеснитель, поработитель; изверг, тиран, деспот.