zulfin
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zul-fin
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\f. — eshik halqasi,
zanjiri] Qulf osish yoki eshikni berki-tish uchun eshikka va uning kesakisiga, ikki tabaqali eshikda \ar ikki tabaqaga oʻrnatiladigan kichkina halqasimon temir va unga osilgan zanjir. Turobjon eshikdan hovliqib kirar ekan, yaktagining yengi zul-finga ilinib, tirsakkacha yirtildi. A. Qahhor, Anor. ◆ U[Munavvar] eshikning zulfini-ni tushirdi-da, eriga yoʻl berdi. S. Anorbo-yev, „Mehr“ . ◆ Bir mahal Naziraning qoʻli eshik zulfiniga tushdi-yu, zarb bilan oʻziga tort-di. D. Nuriy, „Osmon ustuni“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗУЛФИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.