choh
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
choh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
f. iU. - quduq; chuqur, oʻra
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Chu-qur oʻra. ◆ Birovga choh qazisang, oʻzing yiqila-san. Maqol . m ◆ Zum oʻtmay, pol yorshshb, dah-shatli choh koʻrindi. "Yoshlik" .
2 koʻchma Qaʼr; ogʻush. ◆ Sen u ni oq qilding! Nega oq qilding?! Razolat chohiga tushding yuztuban! "Yoshlik" .
(Tagiga) choh qazimoq Biror kimsaga zarar-zahmat yetkazish maqsadida zimdan harakat qilmoq. ◆ Aslini soʻrasangiz, hammamiz bu dunyoga mehmonmiz. Lekin bandasi shuni bila-koʻra turib, bir-birining tagiga choh qaziydi. K. Yashin, „Hamza“ . ◆ [Dushmanlari] Soʻng mullaga qarshi choh qazishning amaliy to-monlarini gaplashdilar. "Yoshlik" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЧОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.