doʻlaymoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

doʻ-lay-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

shv. 1 Koʻzini chaqchay-tirmoq, oʻqraymoq. ◆ Qiyom, koʻzi doʻlayib, Qurbonga tikildi. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ . ◆ Manglayida bitta koʻzi Boqar edi doʻlayib. A. Oripov, „Yillar armoni“ .

2 Kimsaga kaltak yoki musht koʻrsatib doʻq urmoq. ◆ -Haddingdan oshma, — doʻlayib oʻsh-qirdi Duranbek. A. Muhiddin, „Otash qalbli qiz“ . ◆ Rustam tishlarini gʻijirlatib, mush-tini doʻlaytirdi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Sobir depsinib, itga mushtini doʻlaytirdi. A. Koʻchimov, „Halqa“ . ◆ U kaftini doʻlaytirgancha nimalarnidir deb dagʻdagʻa qsh 1'di. "Sharq yulduzi".

43-Oʻzbek tilining izo\li lugʻati

Antonimlari

ДЎЛАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

doʻlaymoq
обл.
1 вытаращить глаза; смотреть, вытаращив глаза; уставиться;
2 угрожать (дубиной, кулаком и т. п.).