hovliqmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hov-liq-moq

Etimologiyasi

1 Shoshib-pishib, shoshma-shosharlik, shoshqaloqlik bilan hara-kat qilmoq, ish tutmoq. ◆ Hovliqib gapirmoq. Hovliqib tashqariga chiqib ketdi. Hovliq-may sekin kelaver. n [ Elmurod

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Jilgʻadan jilgʻaga parillab uchgan kakliklarga oʻq uzar, kaklik gandiraklib tushgan yerga qoqila-qoqila, hovliqib yugurar edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Barzangi zingʻillab arava yoniga bordi-yu, boyagidan beshbattar hovliqib qaytib keldi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Kishi yosh-likda koʻp hovliqadi, xato qilganini bil-may qoladi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ .

2 Bezovta, hayajonli holatga tushmoq, shunday holatda boʻlmoq. ◆ U vazmin, har qan-day sharoitda ham oʻzini tutib turadi, un-cha-munchaga hovliqib ketmaydi. Mirmuhsin, „Surat“ . ◆ -Nima qildi opamga, ayajon, bundoq tushuntirib aytsangiz-chi, axir! — dedi hovliqib. K. Yashin, „Hamza“ . ◆ Hovliqqa-nimdan halloslab, oʻpkam tiqilib qolgan ekan, buvim jon holatda divandan turib ketdi. H. Nazir, „Yonar daryo“ .

Antonimlari

ҲОВЛИҚМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Feʼl

hovliqmoq

• Turkcha: acele etmek

Ruscha _ru

hovliqmoq
1 суетиться, спешить; терять голову; hovliqmay ishlamoq работать не торопясь, без суеты;
2 волноваться; hovliqma! 1) не спеши!; 2) не волнуйся!; nima uchundir hovliqib ketayotirman почему-то я волнуюсь; uning yuragi hovliqib ketdi он разволновался; nega hovliqib qolding? 1) чего ты так торопишься?; 2) чего ты волнуешься?