koʻy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻy

Etimologiyasi

fors. — koʻcha, yoʻl; qishloq, mahalla;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 esk. Koʻcha; yoʻl. ◆ Yusufbek hoji, to Eskijoʻvaga yetguncha, oʻzining yuqoridagi soʻzini koʻy, guzar xalqiga takrorlab kelmoqda edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

2 (o'.-p. k. yoki j. k. shaklida "koʻyiga", "koʻyida") Biror narsa dardi, savdosi, harakati. ◆ Nimaning koʻyida yuribsiz? ◆ Doʻsmat tirikchilik koʻyiga tushdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“ ◆ Bu uxlaguvchi mening halol rafiqam boʻlib, ikki yildan beri men ham uning koʻyida sargardonman. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

3 (biror aniqlovchi soʻz bilan) Ahvolda, holatda. ◆ Elmurod shu koʻyi yana birmuncha yurgach, toʻxtadida, yoʻl chetidagi bir toshga oʻtirdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“ ◆ Domla Niyoz turgan koʻyi yorliqni oʻqidi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“

Antonimlari

КЎЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koʻy
1 уст. улица; дорога, путь; ◆ koʻcha-~ см. koʻcha;
2 намерение, цель; путь (к чему-л.); ◆ Hech dushman boʻlmasin ~ida mendek xor-zor (Фурќат) Даже врагу не пожелаю оказаться таким униженным, как я; ◆ biror narsaning ~ida yurmoq намереваться сделать что-либо;
3 состояние, положение; ◆ hayajonlangan ~i в возбуждённом состоянии.