otuvchi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
o-tuv-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Otmoq fl. sfdsh.
2 Jangovar kurollardan, maye., miltiq-dan oʻq uza biladigan, yaxshi otadigan kishi. ◆ [Koʻrqmas:] Oʻrtoq komandir, yaxshi otuvchi boʻlish uchun kishining ikki qoʻli boʻlishi shartmi?ʼ. Said, „N“ . Safarov, Tarix tilga kirdi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОТУВЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.