arafa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
a-ra-fa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- ya. A-ij^ — Makka sh. yaqinidagi togʻ nomi; bilish, tanish
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- din. Qurbon hayitidan oldingi kun. ◆ Arafadanuch kun oldin. yash Qurbon hayiti arafasida qishloqi murid Tillaboy yana bir qoʻy keltirib tashladi. Eshon qoʻy soʻyib, qurbonlik qildi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
- Yolgʻon arafa Hayitdan oldingi ikkinchi kun, indinga hayit degan kun. Chin arafa Hayitdan oldingi kun, ertaga hayit degan kun.
- Bayram yoki biror tantanali kundan oldingi kun (kunlar). ◆ Yangi yil arafasi. Tuy arafasi. n -Bugun bayram arafasi, — dedi Turgenev, jangchilarga oʻychan tikilib. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .
Ot[tahrirlash]
arafa (koʻplik arafalar)
joyini oʻzgartirish ning arafa
birlik | koʻplik | |
---|---|---|
bosh kelishik | arafa | arafalar |
qaratqich kelishigi | arafaning | arafalarning |
joʻnalish kelishigi | arafaga | arafalarga |
tushum kelishigi | arafani | arafalarni |
ismlar kelishigi | arafada | arafalarda |
ablatiflar kelishik | arafadan | arafalardan |
Antonimlari[tahrirlash]
OʻTIL