arafa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-ra-fa

Etimologiyasi

ya. A-ij^ — Makka sh. yaqinidagi togʻ nomi; bilish, tanish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. din. Qurbon hayitidan oldingi kun. ◆ Arafadanuch kun oldin. yash Qurbon hayiti arafasida qishloqi murid Tillaboy yana bir qoʻy keltirib tashladi. Eshon qoʻy soʻyib, qurbonlik qildi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Yolgʻon arafa Hayitdan oldingi ikkinchi kun, indinga hayit degan kun. Chin arafa Hayitdan oldingi kun, ertaga hayit degan kun.

1. Bayram yoki biror tantanali kundan oldingi kun (kunlar). ◆ Yangi yil arafasi. Tuy arafasi. n -Bugun bayram arafasi, — dedi Turgenev, jangchilarga oʻychan tikilib. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

Ot

arafa (koʻplik arafalar)

    joyini oʻzgartirish ning arafa

	birlik	koʻplik
bosh kelishik	arafa	arafalar
qaratqich kelishigi	arafaning	arafalarning
joʻnalish kelishigi	arafaga	arafalarga
tushum kelishigi	arafani	arafalarni
ismlar kelishigi	arafada	arafalarda
ablatiflar kelishik	arafadan	arafalardan

Antonimlari

OʻTIL

Ruscha _ru

arafa
канун; ◆ bayram ~si канун праздника; ◆ qurilishni tamomlash ~sida накануне завершения строительства; ◆ chin ~ рел. канун (религиозного праздника); ◆ yolgʻon ~ рел. день, предшествующий кануну (религиозного праздника).