arafa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-ra-fa

Etimologiyasi

ya. A-ij^ — Makka sh. yaqinidagi togʻ nomi; bilish, tanish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. din. Qurbon hayitidan oldingi kun. ◆ Arafadanuch kun oldin. yash Qurbon hayiti arafasida qishloqi murid Tillaboy yana bir qoʻy keltirib tashladi. Eshon qoʻy soʻyib, qurbonlik qildi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Yolgʻon arafa Hayitdan oldingi ikkinchi kun, indinga hayit degan kun. Chin arafa Hayitdan oldingi kun, ertaga hayit degan kun.

1. Bayram yoki biror tantanali kundan oldingi kun (kunlar). ◆ Yangi yil arafasi. Tuy arafasi. n -Bugun bayram arafasi, — dedi Turgenev, jangchilarga oʻychan tikilib. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

Ot

arafa (koʻplik arafalar)

    joyini oʻzgartirish ning arafa

	birlik	koʻplik
Bosh kelishik	arafa	arafalar
Qaratqich kelishigi	arafaning	arafalarning
Joʻnalish kelishigi	arafaga	arafalarga
Tushum kelishigi	arafani	arafalarni
O‘rin-payt kelishigi	arafada	arafalarda
Chiqish kelishigi	arafadan	arafalardan
Vosita kelishigi	arafala	arafalarla

Antonimlari

OʻTIL

Ruscha _ru

arafa
канун; ◆ bayram ~si канун праздника; ◆ qurilishni tamomlash ~sida накануне завершения строительства; ◆ chin ~ рел. канун (религиозного праздника); ◆ yolgʻon ~ рел. день, предшествующий кануну (религиозного праздника).