baqiroq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ba-qi-roq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Baqirib, shangʻillab gapirishga odatlangan; shangʻi. ◆  Baqiroq chol. Baqiroq tuya — noring, Baqiroq ota — madoring. Maqol. ◆  Xoʻjayin — baqiroq odam. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆  Oʻzi qoʻrqoq boʻlsa ham, oʻlgudek baqiroq, vahima. A. Muxtor, „Chinor.“

2 Hadeb ovoz chiqaraveruvchi, notinch (hayvonlarga nisbatan). ◆  Baqiroq sigir sutsiz boʻlar. Maqol. ◆ Yolgʻiz bola yigʻloq boʻlar, Yolgʻiz tuya baqiroq boʻlar. |Maqol.|}{ ◆  Baqiroq echkiday muncha shangʻillaysan. J. Abdullaxonov, „Xonadon.“

3 koʻchma Shovqin-suronli; guldurosli. ◆ Oftob aksi tushib naqshlarga boʻgʻiladi baqiroq bozor. X. Davron, „Bolalikning ovozi.“ ◆ Baqiroq bulutlar qanday yaxshi! Sharillatib yomgʻir yogʻib yubordi. Mirmuhsin, „Umid.“

Antonimlari

БАҚИРОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

baqiroq
крикливый, шумливый; // крикун, горлан; ◆ baqiroq odam шумливый человек, крикун.