bidʼat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

bidʼ-at

Etimologiyasi

arab. – yangilik, yangilik kiritish; dinga qarshi xatti-harakat;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. din. Diniy aqidalarga kiritilgan oʻrinsiz isloh, dinga xilof yangilik, dinda keyinchalik paydo boʻlgan narsa. ◆ Mirarab madrasasining kattalari bu bidʼatning gunohini ham Mulla Turob boʻyniga yukladilar. S. Ayniy, „Esdaliklar.“ ◆ Isloh, albatta, lozim, — patnusning chetini barmoqlari bilan chertib, beparvolik bilan soʻzladi Hakimboyvachcha, — bizda har xil bidʼat ishlar koʻp. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2. Eskidan qolgan urf-odat, rasm-rusm. ◆ Katta ena, katta buvalardan qolgan urf-odatlarga unamay, bidʼat deb qarashar ekan, biz ota-onalarda nima gunoh? K. Yashin, „Hamza.“ ◆ Chilim chekish bidʼat, — dedi mulla, — buni qilgan odam gunohkor boʻlsa ham, kofir boʻlmaydi. S. Ayniy, „Qullar.“

Antonimlari

БИДЪАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Tarjimalari

bidʼat

Ruscha _ru

bidʼat
1 рел. ересь, нововведение (в догматах религии);
2 пережитки, прошлого.