dajjol

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

daj-jol

Etimologiyasi

arab. – yoʻldan uruvchi, firibgar, yolgʻonchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 din. Islom diniga koʻra, qiyomat yaqinlashganda paydo boʻlib, odamlarni dindan, toʻgʻri yoʻldan ozdiruvchi, odamsimon bir koʻzli maxluq. ◆ Bu hikoyadan [Elmurod] vujudini vahima bosib, boshini koʻrpaga burkab oldi: dajjol degan bir maxluq kechasi bilan togʻlarni kemirarmish. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“ ◆ Dajjolning bir koʻzi koʻr boʻlar ekan. A. Qodiriy, „Obid ketmon.“

2 koʻchma Oʻtaketgan beshafqat va firibgar. ◆ Dajjolda rahm-shafqat boʻladimi — "meni toza kaltaklashdi, kechasi qochib ketdim, Yaxshi buva." J. Sharipov, „Xorazm.“ ◆ Sen qattollarning qattolisan, dajjollarning dajjolisan. Sh. Rashidov, „Asarlar“ .

3 soʻk. Malʼun, iblis, shayton. ◆ Mulla Roʻzi [Maysaraga:] Ha, men oʻlgani keldimmi? Bir yoqdan joʻnat qani, dajjol. Hamza, „Maysaraning ishi.“ ◆ Voy-voy.. Yo pirim! Obbo, dajjollar-ey! Hamza, „Zaharli hayot.“

Antonimlari

ДАЖЖОЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dajjol
1 антихрист;
2 перен. дьявол, сатана.