darangʻ-durungʻ
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
da-rangʻ--du-rungʻ
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
taql. s. 1 Metall narsalar urilganda yoki torli asboblar betartib chalinganda chiqadigan ovoz. ◆ Eng soʻnggi nortuyaning boʻyniga osilgan katta qoʻngʻiroqning darangʻ-durungʻi Chingizxon elchi-larining yetib kelganini hammaga eʼlon qilguday boʻldi. M. Osim, „Oʻtror“ . ◆ Janubdan, Qarshi tomondan Buxoroga tuya karvonlari qoʻngʻirogʻini darangʻ-durungʻ chalib, qator ti-zilib oʻta boshladi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Salomxonada childirmaning gijbangi avjga chiqdi, dutor va setorlarning darangʻ-durungʻi, raqqosalarning shoʻx kulgisi yangradi. O. Yoqu-bov, „Koʻhna dunyo“ .
2 koʻchma Ortiq darajada shov-shuv, ovoza, dabdaba. Darangʻ-durungʻ toʻy. yaya ◆ Dastlabki yili Itoʻy] judayam kamayib ketdi. Boʻlgan-larida ham ortiqcha darangʻ-durungʻ boʻlmadi. R. Fayziy, „Hazrati inson“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАРАНҒ-ДУРУНҒ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.