darxon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dar-xon

Etimologiyasi

, tarxon \moʻgʻ. — temirchi; ozod kishi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

tar. Soliqdan va har qanday maj-buriyatlardan ozod qilingan; imtiyozli, daxl-siz (qabila, urugʻ, zot yoki mansabdor). ◆ Men Goʻroʻgʻli, elda bekligim darxon. "Intizor" . ◆ Endi senga timssh aytay bir alvon, Men ketgancha, oʻzing Chambilda darxon. "Malikai ayyor" .

Darxon etmoq (yoki qilmoq) Muayyan ish, mansab yoki jismoniy mehnatdan ozod qil-moq; boʻshatmoq. ◆ Bosh vazirni mansabidan darxon etolmasligini Isfandiyor biladi. S. Siyoyev, „Avaz“ . /◆ Oʻktam:] Qiyinchiliklar yoʻqo-tilgan sayin keksalarni ishdan darxon qilish kerak. Oybek, „O“ . v. shabadalar.

Antonimlari

ДАРХОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

darxon
1 ист. освобожденный (от каких-л. повинностей, налогов и т. п.); получивший льготу; ◆ ~ qilmok освободить (от каких-л. повинностей, налогов и т. д.); дать льготу;
2 освобожденный (от чего-л.); ◆ Keksalarni ishdan ~ qilish kerak (Ойбек, «О. в. шабадалар») Стариков надо освободить от работы.