davolamoq
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]da-vo-la-moq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Kasalni muolaja qi-lib, boqib tuzatmoq, dori-darmon qilib sogʻaytirmoq. ◆ Quloqni davolamoq. Tishni davolamoq. n ◆ Gapirmas edim. U professor dardimni ipidan ignasigacha eshitsa, oson davolaydi, deb oʻshshdim. N. Aminov, „Qaltis xato“ . ◆ Umid tabibdir: odamni davolab, unga qanot beradi. "Yoshlik" .
2 Biror kasallikni, ogʻriqni dori-darmon qilib toʻxtatmoq, yoʻqotmoq. ◆ Rakni davolamoq. Bezgakni davolamoq. m ◆ Xalq juda koʻp shiisshrni paxtadogʻ bilan davolaydi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
3 koʻchma Maʼnaviy-axloqiy nuqsonni tuzatmoq, toʻgʻrilamoq. - ◆ Bu kasalni tuzatish mumkin, — dedi rais, — ammo boʻlarmikan davolab ayyorligingizni ham. "Mushtum" . ◆ Hamkasblarimizni toʻgʻrilik va halollik dorisi bilan davolaymiz. X. Toʻxtaboyev, „Shirin qovunlar mamlakati“ . ◆ Bu dardni [el dardini] adl suvi bilan yuvmoq, davolamoq lozimdir. Oybek, „Navoiy“ .
DAVOLANMOQ Davolamoq fl. majh. va oʻzl. n. ◆ Kasalxonada davolanmoq. Kurortda davolanmoq. n ◆ Shamsi Toʻrayevich qon bosimi oshib, shifoxonada davolanib yotibdi. N. Aminov, „Qahqaha“ . ◆ Kasalxonamizda davolana-yotgan bemorlar nomidan ushbu sovgʻani qabul qshshng. S. Ahmad, „Saylanma“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДАВОЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.