doʻlaymoq
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]doʻ-lay-moq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]shv. 1 Koʻzini chaqchay-tirmoq, oʻqraymoq. ◆ Qiyom, koʻzi doʻlayib, Qurbonga tikildi. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ . ◆ Manglayida bitta koʻzi Boqar edi doʻlayib. A. Oripov, „Yillar armoni“ .
2 Kimsaga kaltak yoki musht koʻrsatib doʻq urmoq. ◆ -Haddingdan oshma, — doʻlayib oʻsh-qirdi Duranbek. A. Muhiddin, „Otash qalbli qiz“ . ◆ Rustam tishlarini gʻijirlatib, mush-tini doʻlaytirdi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Sobir depsinib, itga mushtini doʻlaytirdi. A. Koʻchimov, „Halqa“ . ◆ U kaftini doʻlaytirgancha nimalarnidir deb dagʻdagʻa qsh 1'di. "Sharq yulduzi".
43-Oʻzbek tilining izo\li lugʻati
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДЎЛАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
doʻlaymoq
обл.
1 вытаращить глаза; смотреть, вытаращив глаза; уставиться;
2 угрожать (дубиной, кулаком и т. п.).