doʻmbira
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]doʻm-bi-ra
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]— tanbur soʻzidan
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]mus.
1 Ikki torli, pardasiz, dutorga Karaganda kaltaroq, chertib chalinadigan cholgʻu asbob i. ◆ Oʻroz daraxtga suyanib, doʻmbirasini chertar edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Otam doʻmbira chertar edi. III . Xolmirzayev, Ogʻir tosh koʻchsa.
2 s. t. Baraban. ◆ Dorboz kindikka kelgan boʻlsa kerak, doʻmbiraning bir maromda dirshx-lashi eshitildi. S. Ahmad, „Jimjitlik“ .
- Doʻmbira qilmoq 1) doʻmbira singari shishirib yubormoq. ◆ Fransuz soldatlari boʻlsa, xaloskorimiz sensan, deb oʻpishaverib, ikki betimni doʻmbira qshshb yuborishdi. K. Yashin, „Nomus va muhabbat; 2) qattiq tan-qid qilmoq, haqiqiy basharasini, kirdi-korlarini ochib tashlamoq“ . ◆ Bunaqangi mish-mishlarni yozib doʻmbira qilinmasa, ogzaki gap bilan bitirish qiyin. "Mushtum"; 3) shov-shuv koʻtarmoq, „mish-mish gap qilib yurmoq“ . ◆ [Saidov] Dalaigan desam, gapdon chiqib qol-di-ku, mana shunaqalar kishining sirini doʻmbira qiladi-da. A. Muhiddin, „Hadya“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДЎМБИРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ot
[tahrirlash]doʻmbira (koʻplik doʻmbiralar)