doʻmbira

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

doʻm-bi-ra

Etimologiyasi

   — tanbur soʻzidan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

mus.

1 Ikki torli, pardasiz, dutorga Karaganda kaltaroq, chertib chalinadigan cholgʻu asbob i. ◆ Oʻroz daraxtga suyanib, doʻmbirasini chertar edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Otam doʻmbira chertar edi. III . Xolmirzayev, Ogʻir tosh koʻchsa.

2 s. t. Baraban. ◆ Dorboz kindikka kelgan boʻlsa kerak, doʻmbiraning bir maromda dirshx-lashi eshitildi. S. Ahmad, „Jimjitlik“ .

Doʻmbira qilmoq 1) doʻmbira singari shishirib yubormoq. ◆ Fransuz soldatlari boʻlsa, xaloskorimiz sensan, deb oʻpishaverib, ikki betimni doʻmbira qshshb yuborishdi. K. Yashin, „Nomus va muhabbat; 2) qattiq tan-qid qilmoq, haqiqiy basharasini, kirdi-korlarini ochib tashlamoq“ . ◆ Bunaqangi mish-mishlarni yozib doʻmbira qilinmasa, ogzaki gap bilan bitirish qiyin. "Mushtum"; 3) shov-shuv koʻtarmoq, „mish-mish gap qilib yurmoq“ . ◆ [Saidov] Dalaigan desam, gapdon chiqib qol-di-ku, mana shunaqalar kishining sirini doʻmbira qiladi-da. A. Muhiddin, „Hadya“ .

Antonimlari

ДЎМБИРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

doʻmbira (koʻplik doʻmbiralar)

Ruscha _ru

doʻmbira
1 домбра (струнный музыкальный инструмент);
2 разг. барабан; ◆ ~ qilmoq разг. 1) надувать; вздувать (что-л., напр. парус); 2) пропесочить; расчехвостить; 3) протрубить; распространить (слухи, молву о ком-чем-л.).