doʻq
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]doʻq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- I Qoʻrqitish, choʻchitish, tartibga chaqirish uchun aytilgan ran, qilingan ha-rakat; poʻpisa, siyosat. ◆ Doʻq urmoq (qilmoq). Oʻgʻri doʻqi bilan qoʻrqitar, Yomon ayol — yigʻi-si bilan. Maqol .
- Doʻq urmoq (yoki qilmoq) Koʻrqitmoq, doʻq-poʻpisa qilmoq, doʻqlamoq. ◆ Keyin ovozini pardama-parda koʻtarib, doʻq ura ketdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ -Qochishning yoʻlini moʻljallab qoʻydingmi, rostingni ayt! — dedi Juman doʻq qilib. A. Muxtor, „Tugʻilish“ . ◆ -Haddingizdan oshmang, — deb doʻq urdi Yaxshi-boyev. M.M .Doʻst, Lolazor.
^ DOʻQ II taql. s. Jarangsiz narsalarning urslishidan hosil boʻlgan ovoz. ◆ Doʻq etgan ovoz eshitildi. Choynakni doʻq etib yerga qoʻydi. n ◆ Shokir ota oʻtirgan joyida has-sasini yerga doʻq etib urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДЎҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]do‘q
- Turkcha: azar