dovuchcha
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
do-vuch-cha
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Hali pishmagan, gʻoʻr oʻrik, gʻoʻra. ◆ Devorlar osha egilib yotgan oʻrik shoxida danak qotirgan dovuchchalar marjon-dek tizshian, oqarib qolgan giloslar ustida chumchuk/shr parvona boʻlardi. U. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Kelinlar oʻrikning shoxini egib, labini qimtiydi: Nordon dovuchcha! S. Akbariy, „Meqrigiyo“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДОВУЧЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.