duogoʻy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

du-o-goʻy

Etimologiyasi

|a. + f. ^—duo qiluvchi, xayrixoh

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Duo qiluvchi, duo oʻquvchi; biror tilak bilan xudoga yolvoruvchi. ◆ Oʻtirganlar dast turib, xon duogoʻyiga qulluq qshshdilar. S. Siyoyev, „Avaz“ .

2 koʻchma Krmsaga yaxshiliklar tilovchi; mehribon. ◆ Sen boʻlgaysan duogoʻyim, Jonim ena, xush qol endi. "Murodxon" . ◆ Aftidan, kam-pirim qazo qtganga oʻxshaydi. Duogoʻyimdan ayrildim, elat! Oybek, „Quyosh qoraymas“ .

3 Duolar oʻqib yoki yozib, goʻyo ins-jins-larni qaytaruvchi, shu yoʻl bilan kasal-larni davolovchi shaxs.

4 Issiq-sovuqchi, azayimxon. ◆ -Men shu vaqtgacha duogoʻydan hech shifo topmaganman..

— dedi Qalandar degan bandi. S. Ayniy, Doxunda.

Antonimlari

ДУОГЎЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

duogoʻy
молящийся (за кого-л.); благожелатель.