Kontent qismiga oʻtish

duogoʻy

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)

[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

[tahrirlash]

du-o-goʻy

Aytilishi

[tahrirlash]

Etimologiyasi

[tahrirlash]

|a. + f. ^—duo qiluvchi, xayrixoh

Maʼnoviy xususiyatlari

[tahrirlash]

Maʼnosi

[tahrirlash]

1 Duo qiluvchi, duo oʻquvchi; biror tilak bilan xudoga yolvoruvchi. ◆ Oʻtirganlar dast turib, xon duogoʻyiga qulluq qshshdilar. S. Siyoyev, „Avaz“ .

2 koʻchma Krmsaga yaxshiliklar tilovchi; mehribon. ◆ Sen boʻlgaysan duogoʻyim, Jonim ena, xush qol endi. "Murodxon" . ◆ Aftidan, kam-pirim qazo qtganga oʻxshaydi. Duogoʻyimdan ayrildim, elat! Oybek, „Quyosh qoraymas“ .

3 Duolar oʻqib yoki yozib, goʻyo ins-jins-larni qaytaruvchi, shu yoʻl bilan kasal-larni davolovchi shaxs.

4 Issiq-sovuqchi, azayimxon. ◆ -Men shu vaqtgacha duogoʻydan hech shifo topmaganman..

dedi Qalandar degan bandi. S. Ayniy, Doxunda.


Sinonimlari

[tahrirlash]

Antonimlari

[tahrirlash]

ДУОГЎЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

[tahrirlash]